«Ο κόσμος των ζώντων, όπως είναι, περιέχει ήδη αρκετά θαύματα και μυστήρια. Θαύματα και μυστήρια που ενεργούν πάνω στα αισθήματα και τη διάνοιά μας με τρόπους τόσο ανεξήγητους, που θα 'χαμε κάθε λόγο να θεωρούμε τη ζωή μια μαγική κατάσταση».
Τζόζεφ Κόνραντ - Η Γραμμή της Σκιάς
«...Ομολογώ ότι ορισμένες σκέψεις με έβαλαν στον πειρασμό, αλλά ο αναγνώστης είναι ταξιδιώτης σε ένα τοπίο ήδη διαμορφωμένο. Και άπειρο. Έχει γραφτεί και το δέντρο και η πέτρα και ο άνεμος στο φύλλωμα και η νοσταλγία για το φύλλωμα αυτό και η αγάπη για όποιον κάθισε στη σκιά του. Και για μένα δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από το να ζω λίγες ώρες κάθε μέρα μια εποχή της ανθρωπότητας που διαφορετικά θα μου ήταν ξένη. Δε φτάνει μια ολόκληρη ζωή για να τη ζήσεις. Δανείζομαι από τον Μπόρχες τη μισή μιας φράσης που είπε: η βιβλιοθήκη είναι μια πύλη στο χρόνο...»
«..."Επί αιώνες χρησιμοποιούμε ένα πεζό σύστημα" είχε πει τότε "αδιάφορο για την πραγματική κατάταξη των σχέσεων". Θέλω να πω ότι ο Πέδρο Πάραμο και το Κουτσό είναι δυο έργα Λατινοαμερικάνων συγγραφέων, αλλά για να ακολουθήσεις το δρόμο του ενός πρέπει να ανατρέξεις στον Ουίλιαμ Φόκνερ, ενώ το άλλο μας οδηγεί στον Μόμπιους. Ή για να σ' το πω κι αλλιώς: ο Ντοστογιέφσκι ήταν τελικά πιο κοντά στον Ρομπέρτο Αρλτ παρά στον Τολστόι. Ή ακόμη οι Χέγκελ, Βικτόρ Ουγκό και Σαρμιέντο αξίζει να είναι πιο κοντά από ό,τι οι Πάκο Εσπίνολα, Μπενεντέττι και Φελισμπέρτο Ερνάντες...»
«...Ο Ντελγάδο πήγε μέχρι τη βιβλιοθήκη του, έβγαλε μια παλιά έκδοση της Ευγενίας Γκραντέ και μου την έβαλε στα χέρια. Μου ζήτησε να την ανοίξω και να ψάξω σε οποιαδήποτε σελίδα κάθετους ή διαγώνιους δρόμους που έχουν δημιουργηθεί από τα κενά μεταξύ των λέξεων. Πράγματι, ανακάλυψα φαρδιές λωρίδες που πήγαιναν από γραμμή σε γραμμή, διέσχιζαν παραγράφους και κάπου κάπου σταματούσαν κι έπαιρναν διαγώνια πορεία, από δεξιά προς τα αριστερά, από τα αριστερά προς τα δεξιά ή κατακόρυφα...»
Μετάφραση: Λένα Φραγκοπούλου
Εκδόσεις: Πατάκη 2006
