«...Ήταν κι αυτή μια μικρή ιστορία της Κατοχής. Όπως εξηγούσε στη διαθήκη του, το σαπιοκάραβο με το οποίο είχε δοκιμάσει να το σκάσει από την Ελλάδα είχε βουλιάξει στ' ανοιχτά της Χίου. Σε μια σχεδία σώθηκαν οχτώ άνθρωποι - εκείνος κι άλλοι εφτά. Πέρασαν τρία τραγικά μερόνυχτα στο πέλαγος, ώς τη στιγμή που τους μάζεψε ένα χιώτικο ψαροκάικο. Από τη Χίο εκείνος πέρασε απέναντι στην Τουρκία και οι άλλοι γύρισαν στις δουλειές τους. Σ' αυτούς τους εφτά συντρόφους των εβδομήντα δύο ωρών της αγωνίας - ή στους άμεσους κληρονόμους τους - άφηνε ο περίεργος εκατομμυριούχος την περιουσία του.
Ο δικηγόρος Πυλαρινός διάβαζε παραξενεμένος το γράμμα του συναδέλφου του. Ποια επεξεργασία είχε γίνει στην ψυχή αυτού του Αμπάζογλου, ώστε να θυμηθεί, όταν αντιμετώπισε το ενδεχόμενο του θανάτου, τους εφτά συντρόφους του του ναυαγίου; Δεντους είχε γράψει ποτέ, δεν τους είχε στείλει ούτε ένα δώρο, δεν έδειξε ποτέ πως υπήρχαν γι' αυτόν. Και τώρα;
Μισούσε τόσο πολύ την κοινωνία ή τους συγγενείς του - αν είχε - ώστε να είναι αυτοί οι άνθρωποι το μόνο που είχε να θυμηθεί με συγκίνηση ή ήταν από εκείνους τους τύπους που θέλουν να τελειώνουν τη ζωή τους με ένα αστείο;»
«...Αυτοί που έχουν τον παρά έχουν δικαίωμα να είναι και λοξάτοι.»
«...Ο αστυνομικός του έριξε το βλέμμα που ρίχνει ένας ειδικός σε έναν που μιλά για πράγματα που τα αγνοεί. Για τον ίδιον αυτή η απόδραση δεν ήταν καθόλου "ομολογία ενοχής". Η φυλακή πανικοβάλλει περισσότερο τον αθώο από τον ένοχο. Ένας κρατούμενος, που τον κατηγορούν με επιμονή, δεν αντέχει στον πειρασμό μιας πόρτας που βρίσκεται ανοιχτή μπροστά του...»
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
«...Στην πλοκή χρησιμοποιεί συχνά το τέχνασμα της πλαστοπροσωπίας, κάποιος που παίρνει τα χαρακτηριστικά και την ταυτότητα άλλου ή έρχεται από το σκοτεινό παρελθόν. Αρκετές φορές ο φονιάς είναι γυναίκα...»
«...Στον Μαρή η αστυνομική πλοκή εξυπηρετεί πρωτίστως την ψυχαγωγία του αναγνώστη, αλλά και το ξάφνιασμά του, καθώς ο προβλέψιμος κόσμος του μελοδράματος γεμίζει ζιγκολό, μαιτρέσσες, δολοπλόκους και πτώματα και γίνεται αφορμή να αφηγηθεί μια ιστορία με "αθηναϊκά", συνήθως, χαρακτηριστικά και να αναπαραστήσει γλαφυρά χαρακτήρες, περιβάλλον και ανθρώπινες σχέσεις. Έτσι στον Μαρή αποτυπώνονται πολλές πτυχές της μεταπολεμικής Ελλάδας, ρεαλιστικές περιγραφές κοινωνικών τύπων, μικροαστικές εμμονές και ερωτικά απωθημένα που απουσιάζουν από τη "σοβαρή" λογοτεχνία της περιόδου...»
Εκδόσεις Άγρα, Ιούνιος 2012
No comments:
Post a Comment