«...Κάποτε η Χαβάη είχε πρόβλημα με τους αρουραίους. Τότε, κάποιος παρουσιάστηκε με μια φαεινή ιδέα: να εισαγάγουν μανγκούστες απ' την Ινδία. Οι μανγκούστες θα σκότωναν τους αρουραίους. Οι μανγκούστες σκότωσαν και κοτόπουλα, γουρουνάκια, πουλιά, γατιά, σκυλιά και μικρά παιδιά. Υπήρξαν μαρτυρίες για μανγκούστες που επιτέθηκαν σε μοτοσικλέτες, σε ηλεκτρικές μηχανές κουρέματος γκαζόν, αυτοκινητάκια του γκολφ, και άλλα διάφορα. Η Χαβάη, τώρα, έχει περισσότερες μανγκούστες απ' όσους αρουραίους είχε παλιά. Η Χαβάη αντάλλαξε το πρόβλημα των αρουραίων της μ' ένα πρόβλημα μανγκουστών. Η Χαβάη ήταν αποφασισμένη να μην αφήσει να ξανασυμβεί κάτι τέτοιο...»
«...Σήμερα υπάρχει η τάση να συγχωρούνται οι ηθικές ευθύνες απ' τα άτομα και να θεωρούνται θύματα των κοινωνικών συνθηκών. Αν χάψεις τέτοιο παραμύθι και τ' αγοράσεις, το πληρώνεις με την ψυχή σου. Δεν είν' οι άντρες που περιορίζουν τις γυναίκες. Δεν είν' οι κανονικοί που περιορίζουν τις αδερφές. Δεν είν' οι λευκοί που περιορίζουν τους μαύρους. Αυτό που περιορίζει τους ανθρώπους είναι η έλλειψη χαρακτήρα. Αυτό που περιορίζει τους ανθρώπους είναι πως δεν έχουν το θάρρος του κερατά, δεν έχουν τη φαντασία, να πρωταγωνιστήσουν στην ίδια τους την ταινία κι ακόμα λιγότερο να τη σκηνοθετήσουν. Μπλιαχ!...»
«...Τα τρία απ' τα τέσσερα στοιχεία της Φύσης, τα μοιράζονται όλα τα πλάσματα, αλλά η φωτιά ήταν δώρο που έγινε μόνο στον άνθρωπο. Το κάπνισμα του τσιγάρου είναι ο μεγαλύτερος βαθμός οικειότητας που μπορούμε ν' αποκτήσουμε με τη φωτιά χωρίς φόβο άμεσου τσουρουφλίσματος. Κάθε καπνιστής είναι μια ενσάρκωση του Προμηθέα, που κλέβει τη φωτιά απ' τους θεούς και τη φέρνει σπίτι. Καπνίζουμε για να δαμάσουμε τη δύναμη του ήλιου, για να κατευνάσουμε την κόλαση, να ταυτιστούμε με την αρχέγονη σπίθα, να φάμε απ' το ίδιο το μεδούλι του ηφαιστείου. Δε μας ενδιαφέρει ο καπνός, αλλά η φωτιά. Όταν καπνίζουμε, εκτελούμε μια παραλλαγή του χορού της φωτιάς, μια τελετουργία εξίσου παλιά με τον ίδιο τον κεραυνό.
Μήπως αυτό σημαίνει πως οι θεριακλήδες είναι θρησκευτικές φανατίλες; Πρέπει να παραδεχτείτε πως υπάρχει μια ομοιότητα.
Το πνευμόνι του καπνιστή είναι μια γυμνή παρθένα που αφιερώνεται θυσία στο θεό της φωτιάς...»
«...Έκατσε και σκέφτηκε, ότι σ' όλες τις σχέσεις στις οποίες είχε λάβει μέρος, σ' όλους τους δεσμούς πού 'χαν πάνω από ένα χρόνο διάρκεια, επικρατούσε κάποια ανισορροπία. Σ' ένα ζευγάρι, μονίμως ο ένας αγαπούσε πάντα πιο δυνατά τον άλλον. Έμοιαζε νά 'ναι νόμος της φύσης, ένας σκληρός και ωμός νόμος που οδηγούσε στην υπερένταση και την καταστροφή. Ένιωθε καταθορυβημένη που ένας τόσο άδικος και άθλιος νόμος επικρατούσε, αλλά αφού ίσχυε, αφού η ανισορροπία φαινόταν αναπόφευκτη, θά 'πρεπε νά 'ναι πιο εύκολο και πιο υγιεινό νά 'σαι εκείνος που αγαπάει λιγότερο. Ορκίστηκε πως από 'δω και πέρα η ανισορροπία θα ευνοούσε την ίδια...»
Μετάφραση: Ντίνος Γαρουφαλιάς
Εκδόσεις: Αίολος 1998
