«ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
"Γραφείο Απωλεσθέντων Αντικειμένων των Αστικών Συγκοινωνιών του Λονδίου - νά 'μαστε" είπε ο κύριος Σμιθ, κοιτάζοντας στο παράθυρο. Καθώς έκανε να μπει μέσα, σκόνταψε στο σκαλάκι και παραλίγο να πέσει με τα μούτρα στη γυάλινη πόρτα.
"Αυτό είναι επικίνδυνο - πρέπει να το θυμηθώ βγαίνοντας", μουρμούρισε.
"Μπορώ να σας βοηθήσω;" ρώτησε ο υπάλληλος του γραφείου.
"Ναι, έχασα κάτι χτες στο λεωφορείο 86".
"Τι χάσατε;" ρώτησε ο υπάλληλος.
"Δεν μπορώ να θυμηθώ", είπε ο κ. Σμιθ.
"Τότε δεν μπορώ να σας βοηθήσω", είπε ο εκνευρισμένος υπάλληλος.
"Βρήκατε τίποτα στο λεωφορείο;" ρώτησε ο κ. Σμιθ.
"Όχι, αλλά μήπως μπορείτε να θυμηθείτε κάτι γι' αυτό το πράγμα;" είπε ο υπάλληλος, προσπαθώντας απελπισμένα να βοηθήσει.
"Ναι, θυμάμαι ότι ήταν κάτι πολύ κακό - ό,τι κι αν ήταν".
"Τίποτε άλλο;"
"Α, ναι, τώρα που το σκέφτομαι, ήταν τρύπιο σαν κόσκινο", είπε ο κ. Σμιθ, έβαλε τους αγκώνες του στον καλογυαλισμένο πάγκο και ακούμπησε εκεί τα χέρια του. Ξαφνικά το σαγόνια του, με έναν δυνατό ήχο, χτύπησε στον πάγκο. Αλλά πριν ο υπάλληλος προλάβει να τον βοηθήσει, ο κ. Σμιθ πετάχτηκε πάνω χαρούμενος.
"Σας ευχαριστώ πάρα πολύ", είπε.
"Για ποιο πράγμα;" ρώτησε ο υπάλληλος.
"Το βρήκα", είπε ο κ. Σμιθ.
"Τι βρήκατε;"
"Τη μνήμη μου!" είπε ο κ. Σμιθ και έκανε μεταβολή, σκόνταψε στο σκαλάκι και έπεσε πάνω στη γυάλινη πόρτα σπάζοντάς τη!
Ν. Ν. Άνταμς (12), Μπρέντγουντ, Έσσεξ.»
«...Όμως οτιδήποτε έχει σχέση με τον τρόπο που λειτουργούν οι άνθρωποι είναι παγκοσμίως κατανοητό. (Πώς αυτό επηρεάζεται από τη μετάφραση είναι άλλο θέμα, γιατί η κωμωδία είναι ένα ευαίσθητο φυτό και υποπτεύομαι ότι συχνά η μετάφραση δεν το βοηθάει να σταθεί ορθό. Δεν ξέρω. Το Γυρίστε έχει μεταφραστεί σε ένα σωρό γλώσσες και δεν έχω ιδέα ποιες είναι καλές και ποιες όχι".)»
«...Καθώς συγκεντρώναμε όλο και περισσότερες τέτοιες λέξεις και έννοιες, συνειδητοποιήσαμε πόσο αυθαίρετα επιλεκτική είναι η δουλειά που έχουν κάνει στο Αγγλικό Λεξικό της Οξφόρδης. Απλά παραλείπει τεράστια τμήματα των ανθρώπινων εμπειριών.
Όπως για παράδειγμα, όταν στέκεσαι στην κουζίνα χωρίς να ξέρεις για ποιο λόγο πήγες εκεί. Όλοι το κάνουν, αλλά επειδή δεν υπάρχει - ή δεν υπήρχε - μια λέξη γι' αυτό, ο καθένας πιστεύει ότι είναι κάτι που κάνει μόνο αυτός και γι' αυτό είναι πιο ηλίθιος από τους άλλους. Είναι καθησυχαστικό να ξέρεις ότι και όλοι οι άλλοι είναι εξίσου ηλίθιοι με σένα και το μόνο που κάνουμε όταν βρισκόμαστε στην κουζίνα χωρίς να ξέρουμε γιατί πήγαμε εκεί, είναι "woking".»
«Το χνούδι είναι κάτι ενδιαφέρον: θανατηφόρο δηλητήριο στο Μικρό Καπηλειό, βασική τροφή στον Φράζελον V, νομισματική μονάδα στα φεγγάρια του συστήματος Μπλέρφοιντ και το βασικό μετάλλευμα στον πλανήτη ανεφοδιασμού μπουγάδας, τον Βλαστό 111. Ένας αρχαίος μύθος λέει ότι υπάρχουν τέσσερα κομμάτια χνουδιού σκορπισμένα σε τέσσερα διαφορετικά σημεία του Γαλαξία: το καθένα δημιουργεί το ένα τέταρτο ενός δέντρου με εκπληκτικές ικανότητες, τον μοναδικό επιζώντα του τροπικού πλανήτη Χνουδόμπαλα (Υποσημείωση 8). Η πηγή του χνουδιού παραμένει μυστήριο και έχει διχάσει την πανεπιστημιακή κοινότητα ανάμεσα στις θεωρίες της Μεγάλης Κομπο-Έκρηξης και της Λευκής Κομπο-Τρύπας". (Καλό θα ήταν να κοιτάξεται και την υποσημείωση 8, που σας ενημερώνει ότι δεν είναι και τόσο μύθος").»
«...Όταν γράφεις ένα μυθιστόρημα, συνειδητά σπρώχνεις τους αναγνώστες σου να σκεφτούν με συγκεκριμένο τρόπο. Εδώ ξέρεις πως θα πρέπει να τους κάνεις να σκεφτούν τον τρόπο που περιμένεις εσύ να λειτουργήσουν. Δεν θεωρώ ότι αυτό αποτελεί εγκατάλειψη της δημιουργικής τέχνης. Ναι, στην αρχή είχα τρομοκρατηθεί: υπάρχει η αίσθηση ότι ο συγγραφέας έχει ακόμα περισσότερο έλεγχο στα χέρια του, γιατί ο "αναγνώστης" πρέπει να λύσει περισσότερα προβλήματα. Έχεις ακόμα στη διάθεσή σου όλες τις τεχνικές του μυθιστορήματος, γιατί ένα μυθιστόρημα είναι απλά μια συνέχεια λέξεων και οι λέξεις μπορεί να σημαίνουν ό,τι θες εσύ. Απλά είναι μια καλή ευκαιρία να διασκεδάσεις".
«...κατά τη γνώμη μου, το πιο επικίνδυνο πράγμα που μπορεί να κάνει κάποιος είναι να πιστέψει στη δημοσιότητά του."
Μετάφραση: Βάσω Χούνου
Εκδόσεις: ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ 1999
No comments:
Post a Comment