«...Έχει πολύ καλή επίδραση στη διατήρηση της ηθικής και πνευματικής υγείας ενός ατόμου ο συγχρωτισμός με άτομα που είναι τελείως διαφορετικά από αυτόν, τα οποία ελάχιστο ενδιαφέρον έχουν για τα πράγματα με τα οποία ασχολείται, και για τα οποία, προκειμένου να κατανοήσει το πού κινούνται και ποιες ικανότητες τα χαρακτηρίζουν, είναι υποχρεωμένος να αφήσει κατά μέρος τον εαυτόν του...»
«...Ωστόσο, υπάρχει ένα πεπρωμένο, ένα συναίσθημα δυνατό και αναπόφευκτο, που είναι ισχυρό όσο και η ίδια η μοίρα, που αναγκάζει σχεδόν πάντα τους ανθρώπους να τριγυρνούν στο ίδιο μέρος και να το στοιχειώνουν σαν φαντάσματα, το μέρος όπου κάποιο σημαντικό και ιδιαίτερο γεγονός άφησε το χρώμα του μέσα στη ζωή τους· και όσο πιο αδύνατο είναι να αντισταθεί κανείς απέναντι σ’ αυτό το συναίσθημα, τόσο πιο σκούρα είναι τα χρώματα που το κάνουν να είναι γεμάτο από θλίψη...»
«...Έλεγαν με σιγουριά ότι αυτό το γράμμα, δεν ήταν φτιαγμένο από ένα συνηθισμένο άλικο ύφασμα, βαμμένο με κάποιο χρώμα που είχε παρθεί από τη φύση, αλλά είχε αποκτήσει το χρώμα του από τις δυνατές φλόγες της κόλασης και ότι μπορούσες να το δεις να λάμπει και να φλέγεται, όταν η Έστερ Πριν ήταν έξω στους δρόμους το βράδυ...»
«...Παρ’ όλα αυτά, όχι πολύ σπάνια, αν και με μια ευχαρίστηση που του προκαλούσε τρόμο, αισθανόταν στ’ αλήθεια την ανάγκη να ατενίζει το σύμπαν μέσα από μια διαφορετική θεώρηση, αλλιώτικη από αυτή με την οποία επικοινωνούσε τις περισσότερες φορές. Λες και άνοιγε ξαφνικά ένα παράθυρο το οποίο επέτρεπε σε έναν πιο ελεύθερο άνεμο να μπει μέσα στο κλειστό και πνιγηρό του γραφείο, όπου ξόδευε τη ζωή του, ανάμεσα στο φως της λάμπας του ή στις λαμπερές ακτίνες του ήλιου, που τα κλειστά του παραθυρόφυλλα κρατούσαν απ’ έξω, και στη μυρωδιά της κλεισούρας – πραγματικής ή ηθικής – που έβγαζαν τα βιβλία του. Αλλά αυτός ο άνεμος ήταν πάρα πολύ δροσερός και παγωμένος, για να μπορεί να τον αντέξει πολύ ώρα μέσα στα πνευμόνια του. Και τότε, τόσο ο ιερέας όσο και ο γιατρός έμπαιναν και πάλι μέσα στα στενά όρια εκείνου που η εκκλησία ονόμαζε ανορθόδοξο...»
Μετάφραση: Ιωάννα Καλογεροπούλου
Εκδόσεις: De Agostini Hellas 2005
No comments:
Post a Comment