Το Ρεστωράν Στο Τέλος Του Σύμπαντος - Douglas Adams

«...Το Σύμπαν... είναι ένα ανησυχητικά μεγάλο μέρος, ένα γεγονός που πολλοί άνθρωποι, χάριν μιας ήσυχης ζωής, τείνουν να αγνοούν.

Πολλοί θα ήταν πιο ευτυχισμένοι αν πήγαιναν σ' ένα μικρότερο μέρος δικής τους επινοήσεως, κι αυτό τελικά κάνουν τα περισσότερα πλάσματα.

Για παράδειγμα, σε μια γωνιά του Ανατολικού Γαλαξιακού Βραχίονα βρίσκεται ο μεγάλος πλανήτης-δάσος Ογκλαρούν, ολόκληρος ο "έλλογος" πληθυσμός του οποίου ζει μονίμως σε μια σχετικά μικρή και συνωστισμένη καρυδιά. Σ' αυτό το δέντρο γεννιούνται, ζουν, ερωτεύονται, χαράζουν μικροσκοπικά άρθρα με εικασίες για το νόημα της ζωής, τη ματαιότητα του θανάτου και τη σημασία του ελέγχου των γεννήσεων. Στον κορμό του, πολεμούν λίγους εξαιρετικά μικρούς πολέμους και τελικά πεθαίνουν δεμένοι στα πιο μακρινά κλαδιά του.

Στην πραγματικότητα οι μόνοι Ογκλαρουνιανοί που αφήνουν το δέντρο τους είναι αυτοί που πετάγονται κάτω επειδή υπέπεσαν στο αποτρόπαιο έγκλημα ν' αναρωτηθούν αν κάποιο από τα άλλα δέντρα θα μπορούσε να κατοικηθεί, και αν τα δέντρα αυτά είναι πραγματικά και όχι παραισθήσεις που προκαλούνται αν φας πολλά Ογκλακαρύδια.

Όσο εξωτική κι αν φαίνεται αυτή η συμπεριφορά, δεν υπάρχει ούτε μια μορφή ζωής στον Γαλαξία που να μην είναι κατά κάποιον τρόπο ένοχη για το ίδιο πράγμα, και γι' αυτό η Δίνη Ολικής Αντιλήψεως είναι τόσο φρικιαστική.

Γιατί όταν μπεις στη Δίνη βλέπεις για μια στιγμή ολόκληρη την αφάνταστη απειροσύνη της δημιουργίας, και κάπου εκεί υπάρχει ένα πολύ μικρό σημαδάκι, μια μικροσκοπική κουκίδα σε μια μικροσκοπική κουκίδα που λέει "Εδώ είσαι"...»

Μετάφραση: Δημήτρης Αρβανίτης
Εκδόσεις: Παρά Πέντε