«...Το “Γυρίστε το Γαλαξία με Ωτοστόπ” έχει να πει τα εξής στο θέμα του πετάγματος.
Υπάρχει μια τέχνη, λέει, ή μάλλον ένα κόλπο στο πέταγμα. Το κόλπο είναι να ρίχνεσαι στο έδαφος και να μην το πετυχαίνεις...»
Υπάρχει μια τέχνη, λέει, ή μάλλον ένα κόλπο στο πέταγμα. Το κόλπο είναι να ρίχνεσαι στο έδαφος και να μην το πετυχαίνεις...»
«...Η λύση ήταν ιδιοφυής και ήταν η εξής: Ο πλανήτης Κρίκκιτ θα περικλειόταν εις το διηνεκές σ’ ένα κάλυμμα Βραδύχρονου, μέσα στο οποίο η ζωή θα συνεχιζόταν, σχεδόν απείρως αργά. Το φως θα παρέκκλινε γύρω από το κάλυμμα αυτό, έτσι που θα παρέμενε αόρατο και αδιαπέραστο. Η απόδραση από το κάλυμμα θα ήταν εντελώς αδύνατη, εκτός κι αν ξεκλειδωνόταν απ’ έξω.
Όταν το υπόλοιπο Σύμπαν θα έφτανε στο οριστικό του τέλος, όταν ολόκληρη η δημιουργία θα έφτανε στη νεκρική της κατάρρευση… και η ζωή και η ύλη θα έπαυαν να υπάρχουν, τότε ο πλανήτης Κρίκκιτ και ο ήλιος του θα αναδύονταν από το κάλυμμα του Βραδύχρονου και θα συνέχιζαν μια μοναχική ύπαρξη, όπως την επιθυμούσαν, στο λυκόφως του Συμπαντικού κενού.
Η κλειδαριά θα βρισκόταν σ’ έναν αστεροειδή που θα γύριζε σε τροχιά γύρω από το κάλυμμα.
Το κλειδί θα ήταν το σύμβολο του Γαλαξία – η πύλη Γουίκιτ...»
Μετάφραση: Δημήτρης Αρβανίτης
Εκδόσεις: Παρά Πέντε
No comments:
Post a Comment